کوتوال خندان: دکتر

۱۳۹۴ اسفند ۱۵, شنبه

دکتر

گفت دکتر به یک مریض ؛ آقا
بخور از این دول تو روزی چند
با سه قاشق شروع بکن از آن
تا شود دردهای تو لبخند
گفت بیمار ؛ ای طبیب عزیز
توی منزل فقط دو قاشق هست
با دو قاشق سه تا چگونه خورند؟
کوتوال خندان

احمد یزدانی

تمامِ وزن عالم روی شانه دارم و راهی ، شَوَم از شهر خود ، شاید که از دل برکشم آهی کنون شعر دیارم مانده در غربت و مهجور است هرآنکس شاعری داند و باشد در سخن ، داهی رفیقان نارفیقان بوده در دل آتشی برپاست نبودم ارزشی یا اعتباری ، قدرِ یک کاهی تعارف بود از رندان و از من ، مهرورزیدن زمانی یافتم خود را که بودم در تهِ چاهی ستون پنجم دشمن میان لشکر من بود کجا یک ذرّه قدرت بهر تصمیمی و همراهی؟ بخودخواهی نهاده دست در دستان که آب و رو به یغما برده و خندیده در خلوت به گهگاهی شدم بازیچه ی یک لشکر از سرباز ورزیده رَوَم از کشورم تبعید ،نباشم شاهِ خودخواهی دگر کافیست شِکوِه،میشوم راهی که شاید هم کنم در گوشه ی خود با قلم از شعر خونخواهی .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

دهکده جهانی

یا محمّد(ص)،ای سپیده ؛ بامداد برگزیده ماهِ تابان ، خوش نهاد رحمتِ للعالمین ، روحِ بلند رنگ مدرسه ندیده باسواد نورِ مطلق ، حضرت روح الامین بهترین بندگان ، روشن نهاد از ابوجهل و ابوسفیان پر است منطقه مملو شد از ظلم و فساد خانه کعبه ندارد امنیت حاکمش گشته خودش اُمّ الفِساد در میان فتنه ها افتاده ایم چاره کن با حکمتِ ربّ العباد داعش است و کشور شام و عراق مسجدالاقصی جهودان را سِتاد خون و أتش در یمن بالا گرفت نیجر و لیبی گرفتار شِغاد شیعیان در کُلّ عالم در فشار میوزد از هرکرانه تندباد حفظ فرما سرزمین پارس را بعثتت بادا مبارک پاکزاد احمد یزدانی @ahmadyazdany

کوتوال خندان

Ahmad yazdany

۱۳۹۴ اسفند ۱۵, شنبه

دکتر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

جستجوی این وبلاگ

برج میلاد نگاهم به جهان انسانیست