کوتوال خندان: عمق چاه

۱۳۹۴ اسفند ۱۵, شنبه

عمق چاه

رای می دهم به عمقِ چاه
رای میدهم به چشم ؛نگاه
رای میدهم به مُردنم
رای میدهم به دردو آه.
کوتوال خندان

احمد یزدانی

تمامِ وزن عالم روی شانه دارم و راهی ، شَوَم از شهر خود ، شاید که از دل برکشم آهی کنون شعر دیارم مانده در غربت و مهجور است هرآنکس شاعری داند و باشد در سخن ، داهی رفیقان نارفیقان بوده در دل آتشی برپاست نبودم ارزشی یا اعتباری ، قدرِ یک کاهی تعارف بود از رندان و از من ، مهرورزیدن زمانی یافتم خود را که بودم در تهِ چاهی ستون پنجم دشمن میان لشکر من بود کجا یک ذرّه قدرت بهر تصمیمی و همراهی؟ بخودخواهی نهاده دست در دستان که آب و رو به یغما برده و خندیده در خلوت به گهگاهی شدم بازیچه ی یک لشکر از سرباز ورزیده رَوَم از کشورم تبعید ،نباشم شاهِ خودخواهی دگر کافیست شِکوِه،میشوم راهی که شاید هم کنم در گوشه ی خود با قلم از شعر خونخواهی .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

دهکده جهانی

یا محمّد(ص)،ای سپیده ؛ بامداد برگزیده ماهِ تابان ، خوش نهاد رحمتِ للعالمین ، روحِ بلند رنگ مدرسه ندیده باسواد نورِ مطلق ، حضرت روح الامین بهترین بندگان ، روشن نهاد از ابوجهل و ابوسفیان پر است منطقه مملو شد از ظلم و فساد خانه کعبه ندارد امنیت حاکمش گشته خودش اُمّ الفِساد در میان فتنه ها افتاده ایم چاره کن با حکمتِ ربّ العباد داعش است و کشور شام و عراق مسجدالاقصی جهودان را سِتاد خون و أتش در یمن بالا گرفت نیجر و لیبی گرفتار شِغاد شیعیان در کُلّ عالم در فشار میوزد از هرکرانه تندباد حفظ فرما سرزمین پارس را بعثتت بادا مبارک پاکزاد احمد یزدانی @ahmadyazdany

کوتوال خندان

Ahmad yazdany

۱۳۹۴ اسفند ۱۵, شنبه

عمق چاه

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

جستجوی این وبلاگ

برج میلاد نگاهم به جهان انسانیست