 |
| مردِ رِند |
زاده شــد در شهـــرِ دوری کودکی از گـوش کَر
مَـــردُم ، آنجـــا داشتند از کودک و گوشش خبر
سالهــا همــــراهِ نامـــش این لقــــب همـــراهِ او
فعله گی میکردو میکَند بهرِ هـــرکس ، چــاه او
تاکه در آن سرزمین اوضاع عوض شُد ،ناگهان
جنــگ شـــد ، رفتند در آن جنگ از پیرو جوان
هرکسی شـــد کُشته یا مجروح ، حقوقی برقرار
قهــــرِمانِ کَـــر، برایِ پولِ مفتـــی ، بیقـــــــرار
رفت در مرکـــــز و خود را مـــردِ جنگی نام داد
دفتــــرو دستـــک نوشت و روزگارش کـــام داد
گفت ، من در انفجارِ نقطـــــه ای در مـــرزِ دور
از دو گوشم کَر شُدَم ،یـارو رفیقـــم گشــت کـور
رفت و آمدشد وَ او عنـــوانِ ســـربازی گـــرفت
با حقوق و مستمرّی ، شهــــر را بازی گـــرفت
تاکه نامش چاپ شـــــد در دفتــــــرو احـــوالِ او
خوانده شد از سویِ مـــردم قصّــه ها و حـالِ او
در ولایت گفتگـــو شــــد در خصـــوصِ نامِ وی
نیست او ، حتمـــاً کسِ دیگـــر بُـوَد همنـــامِ وی
پرس و جو شد ،حال و احوالِ تبـاهش آشــــکار
خورد تیپـــا رفت در ســـوراخِ خود با حــالِ زار
چــــون دروغــش آشکارو آبِرو از دسـت رفـت
رفــت از آن ســرزمین و نازِ او از شصت رفـت
شــــد دگـــــر ضــرب المثل آنجا برایِ سینـه ها
نقشه هایش شــــد تبـــــاه وشد سیـه پیشینه ها
بارِ کج ای نازنیــــن هـــرگــــز نبینـــد منــــزلی
گفت با بانگِ بلنــد این حـــرف را صــاحبــــدلی
با قناعت گـــــر به سهم و قسمــتِ کــــم ساختی
پادِشــــاهِ خــــود شـــدی، دیگـــر نداری کاستی
هرچه هستی تو همانی ،رنجِ بیهوده خطاســـت
دردو داغِ دردمندان از طمـــع راهـش جداســت
احمدیزدانی
(کوتوال)
