وعده

هـــرکه آمـــــد کـوه کندو نردعشقی تازه باخــت

گوش شهرماست پر، وعده شده بیش از حساب

خوش خیــالی را ببیـــن ،انگارهـــالوئیـــم مــــا

بـــس که از دودِ دلِ مــــا خـورده بسیاری کباب

ریــش را از بــس که خنـــدیدند از ته مـــا زدیم

تا تراشیـــدیم ریشِ خـود ،شروع شد پیچ وتاب

چشـــم بــرره بـوده تا شــــاید بیـــاید تکســـوار

تاکه پیـــدا شـــد براو کـــردند حمــله بی نقـــاب

چون بزرگان را بخودخواهی به خلوت رانده اند

کوه باقی ماندو شهــر از دســتِ آنهـا شد خراب

خواب میبینندو تعبیــرش یقینـــاً روشــن اســت

نیســـت تعبیـــری برایِ خـوابِ پرخور در کتاب

یــادِ آن عهــــدِقــــدیم و داستـــــانهـــــا از اُتُول

زنده با امواج شـــد از بهـــر مشتی آن ســـراب

چـــون ولائی بوده برجـــا محکمیـــم و استــوار

دیده ما را پشتِ کـــوهی در کفِ هـــرســـرکتاب

یارب این روحِ تحجُّـــر را بکُــش در ذات هــــا

تا که بردارند دست از سَـر وَبرگـــردند خـــواب

هســت دستـور از ولایت اینکه حـــرفت را بزن

دارد آزادیِ انـــدیشـــــه در ایـن دوران ثــــواب

پاکبــــازان کشـــورِ ایــران یقیــن حفظـش کننـد

نیست در مـــردان برایِ گفتـــن حق اضطـــراب

احمدیزدانی

رهبرمن

ای رهبـــرِ نازنیـــنِ من ،عرض سلام

ای قُلّۀ عقـل و دینِ من ،عرض سلام

سالارِ تمـــامِ لحظــه هائیـــدو زمــان

خورشیـــدِ وجودتان بتـــابد مــــــادام

عالم همه غرقِ اشک و آه از شیطان

از غـــزّه و بیروت و فلسطین ،تا شام

می غــرّدو می درد زِ اطفـــال و زنان

ترسش همه از شمــا و آیات عــظام

ایـــــرانی و ایــران زِ وجـــــودِ قـــرآن

همــچون دژِ مستــحکمِ عالـــم ، آرام

هستید ، نباشـــد خبـــر از استبـــداد

ماندست سخن زِ حضرتِ شخصِ امام

ایشـــان و شمـــا به مـــا تعلّق دارید

هر لحظه درود بر ره و رســم و مرام

احمدیزدانی

من تورا دارم چه غم؟

در جوانی جستجو میکردم عشق
دین ودنیا،فکرو ذکرم هردم عشق
چشمهـــایم میـــدویدو دل نبــــود
دل میـــانِ سینــه ام از گِل نبـــود
هرکجا چشمی قشنـــگ و ناز بود
قبلــــه گاهــــم بود ، یک آغـاز بود
مــــدّتی میســـوختـــم در آرزوش
بود ذهنم در هـــــوایِ جستجوش
عاشقی ، دل بستن و ره در خیال
کارِ من شد مـــدّتی از عمرو سال
تاکه در آن حـال هـــا حالی رسید
ماورایِ چشم و لــب نوری دمیـــد
رفـــــت از یــــادم تــــمــــــامِ آرزو
عاشقش گشتـــم بدونِ گفتگــــو
سالهـــا در حســرتش میسوختم
در خیالـم رخـــت او میـــدوختــــم
بود نزدیکـــم ولـــی مـــن دور از او
سویِ خود میخواندو چشمم کور از او
تا کــــه در طـــیِّ طــــریقِ زندگی
یافتــــم او را به کــاخِ بنــــدگــــی
شعله آمــــد ،روحِ من آتـش گرفت
جنــگِ شیــطان با ملائک درگـرفت
جانشین کفـرها گشت و نشست
بندها از دسـت وپایِ دل گسست
روزو ماه رفتندو عشقـم تازه شـــد
زندگی شـــاداب بی اندازه شـــــد
هرچه رابخشد ،دگربخشیده است
پس نمیگیرد اگــــر بخشیده است
عاشقش هستم و شادم من از او
بی نیازم از همـه مـــــن ،غیــــرِ او
بارالهــــا ، مـــن تورا دارم چه غــم
عاشقت هسنم ، تورا من عاشقم
احمدیزدانی

 — ‏‏ ‏سپاس‌گزار‏ در ‏تهران‏.

صدقافله گل

صــدقافلـــه گُل نثارِ یوم الله باد

صدهایِ دگر نثـــارِ روح الله باد

گفتند که ،با صبر ظفـــــر بازآید

شادی بزرگِ ما یقین در راه باد