من تورا دارم چه غم؟

در جوانی جستجو میکردم عشق
دین ودنیا،فکرو ذکرم هردم عشق
چشمهـــایم میـــدویدو دل نبــــود
دل میـــانِ سینــه ام از گِل نبـــود
هرکجا چشمی قشنـــگ و ناز بود
قبلــــه گاهــــم بود ، یک آغـاز بود
مــــدّتی میســـوختـــم در آرزوش
بود ذهنم در هـــــوایِ جستجوش
عاشقی ، دل بستن و ره در خیال
کارِ من شد مـــدّتی از عمرو سال
تاکه در آن حـال هـــا حالی رسید
ماورایِ چشم و لــب نوری دمیـــد
رفـــــت از یــــادم تــــمــــــامِ آرزو
عاشقش گشتـــم بدونِ گفتگــــو
سالهـــا در حســرتش میسوختم
در خیالـم رخـــت او میـــدوختــــم
بود نزدیکـــم ولـــی مـــن دور از او
سویِ خود میخواندو چشمم کور از او
تا کــــه در طـــیِّ طــــریقِ زندگی
یافتــــم او را به کــاخِ بنــــدگــــی
شعله آمــــد ،روحِ من آتـش گرفت
جنــگِ شیــطان با ملائک درگـرفت
جانشین کفـرها گشت و نشست
بندها از دسـت وپایِ دل گسست
روزو ماه رفتندو عشقـم تازه شـــد
زندگی شـــاداب بی اندازه شـــــد
هرچه رابخشد ،دگربخشیده است
پس نمیگیرد اگــــر بخشیده است
عاشقش هستم و شادم من از او
بی نیازم از همـه مـــــن ،غیــــرِ او
بارالهــــا ، مـــن تورا دارم چه غــم
عاشقت هسنم ، تورا من عاشقم
احمدیزدانی

 — ‏‏ ‏سپاس‌گزار‏ در ‏تهران‏.