ﺑﺎﯾﺪ ﻏــــﻢِ ﺯﻣـــﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﯿـــــﺎﻭﺭﻡ
ﻋﻄـــﺮِﺑﻬﺎﺭﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻠﺐِ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
ﻗـــﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨـــﻢ ﺑﻪ ساحتِ ﻋﻘﻠﻢ ﺑﺖِ هوس
تسلیم را به مسلخِ طغیانﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
عشق و امان ﺑﺴُــﺮﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﻡ
ﻋـــﺮﺽِ ﺍﺩﺏ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖِ خوبان ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
با مهرو دوستی به عزیزان ﮐﻨﻢ ﺳﻼﻡ
گلهای اطلسی زِگلستﺎﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
ﭼﺸﻢِ جهان بکشم سرمه ی خیال
ﺗﺎﺟﯽ ﺯِ ﮔــــﻞ ، ﺩﻝِ ﺷـــــﺎﺩﺍﻥ ﺑﯿـــﺎﻭﺭﻡ
ﺷﻮﯾَﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻤه یِ حیوان دو ﭼﺸــﻢِ ﺧﻮﺩ
ﺑﺪ ﺧـــﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻩِ شریفان ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
ﺍﺯﻇُﻠﻢّ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﮐﻪ ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ ﺧﺎﻃﺮﻡ
ﺑﺴﯿــــﺎﺭﻫــــﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ
ﺑﺎﻏﯽ ﺯِ ﻻﻟﻪ ﺷـــــﺪﻩ خون به سینه ﺗﺎ
ﭘﯿﻐــــــﺎﻡ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﯽِ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯿــــــــﺎﻭﺭﻡ
احمدیزدانی