مــــن شــــدم عـــاشق به ایّام قـدیم
بر لب مــــن روزو شـــب نام ندیــم
داستان عشق من طولانی اســــــت
میدهم من بعدهایش شرح و بســت
دل درون سینــــه ام آتشفشــــــــان
بهـــر یک دیدار حیــــران جهــــان
روزو شب کارم همه چشمـــــان او
بــوده ام در بنــــــدو در زنـــدان او
ترس و لرزو وحشتی حاکم ،عجیب
بود دوری قسمت مــــن از حبیـــب
در تن و روحـــم شــــده آتش به پا
چشم من بر او و بر لطـــف خـــــدا
از قضا روزی به راهی بود مـــــن
میگذشتم از همان ره نیـــــز هــــم
دوستـــــــانش همــــرهِ او بوده اند
آگه از عشـــــق مــن و او بوده اند
از کنـــــارم رد شــــده با یک نگـاه
کرد دنیـــــــای سفیــــدم را سیــــاه
من که ترســـان بودم از خشم نگار
دیده ام لبخنـــــد بر لبهــــــــای یار
رد شدندو من شدم شــــاه جهــــان
فارغ از بودو نبـــــود این جهــــان
شد زمستان دلـــــم مثــــل بهــــــار
یار خندیدو شدم چــــون نوبهـــــار
کیف کردم غرق خوشحالی شــــدم
لحظه لحظه بهترو عــــالی شــــدم
گـــرچه شد او دور از مـــن ظاهراً
بود نزدیکــــم به مثــــل پیرهـــــن
چند روزی فکرو ذکرم وصــــل او
حرف و کارو بارو فکرم وصـل او
یک شب از شبهای سردو پرمـلال
با پدر تعریف کردم روزو حـــــــال
گفتگوهـــا با پدر آغــــــــاز شـــــد
روی بستــــه نزدِ ایشــــان باز شد
تا سرانجام از ســــــر لطف خــــدا
گشتــــــه راضـی تا ببینــــد یار را
مشـکلی دیگــــر در این بازار بود
دختـری دیگـــــــر به پای کار بود
دختــــــــری از بستگان دیگـــــرم
در خیالــــش فکر میکرد او خـرم
فتنــــه هــــا برپا شد از او بارهــا
بهـــر وصلــــم کـــــرد او پندارهـا
جنگ کــــردم مثــــل نادرشاه مــن
تا گرفتم تخت و تاج شــــاه مــــــن
شد به پا غوغا عروسی شــد به پا
هفت روزوشب همه جــشن و صفا
کرده ام بهر رضـــــایــش کارهــــا
تاکــــه آوردم به خــــــانـه یــار را
حال سی چــل سال رفت اندر میان
مینویســم من وصیّت بر کســـــان
ای عــزیزان ای جـــــوانان گلــــم
نازنینان مهـــــرتان و منــزلـــــــم
همسر خود را خودت کن انتخــاب
هست اینجا نقطـۀ حسّــاس و ناب
گر در اینجا غفلـت از تــو سر زند
دیر یا زود اســـت شیطـان در زند
میبــــرد تــا آتـــــش دوزخ تــورا
نیست پاسخ بهـــــــر آن کار شما
کرده ای خود نیست تدبیری در آن
میشود عمــــرت جهنّــــم تو بدان
انتخاب همسـر امری خاص هست
عمر تو مثـل درخت و داس هست
داس را با دســت خود بر آن نزن
گر زدی بر پای خود تو دم مــزن
هرکه را زن دیگری کرد انتخـاب
سوخت ، راحـــت نیست خـــواب
در جهنّــــــم می کنــــد او زندگی
گــــــرچه مخفی داردو پوشیدگی
احمدیزدانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر