افیون

همنشینی تو گل ، روح مرا چون افیون

ساخت با معجزه از بی سروپائی قارون

گر نبودی تو ، همه هستی من بود فنـــا

دود بوده است همه داشته هایم  ، اکنون

شاه حسینی که به او تاخت سپاهِ اشـرف

شده تسلیم به پستی و گرفتـــــار جنـــون

تو ،اگر ترک کنی ،یاکه بگیری مهرت

سر به صحرازده،آوارۀ دشت و هامون

تا تو هستی و من از دور ترا می بینـــم

به همیــن راضیم و شادیم از حد بیرون

احمدیزدانی